Geçen gece çok hoş bir rüya gördüm. Şimdi aklıma geldi de, kayda değer olduğunu düşündüğümden, anlatmak istiyorum....
Rüyamda bir sürü karışıklıklar vardı ama yine de ilgi odağı bendim ve bu bana haz veriyordu. Sonrasında ise, bir yerden dönüyordum aklım çok karışıktı. Büyük bir binanın içinde buluverdim kendimi. Özel bir hastahaneye benziyordu; ancak her katta psikiyatri bölümü vardı. Tek tek katları dolaştım, şöyle bir bakıp çıkmaktı niyetim. Daha da açığı, ne vaktime ne de cebimdeki paraya güvenemiyordum. İlk önce üç tane psikiyatrist gördüm, odadan çıkıyorlardı. İkisi bayan, biri erkekti. Baktım yüzlerine, sürekli bir tebessüm vardı ifadelerinde. Aslında hoşuma gitmişti fakat fazlasıyla iyiydiler. Başlarında, anneannemin bağladığı tarzda bağlanmış birer eşarp vardı. Eşarplar beni şaşırttı açıkçası ve bir takım yanlış dürtülerim hakkında onlarla konuşurken kendimi çok da rahat hissedemeyeceğimi düşündüm. Halbuki dine son derece önem veren ve saygı duyan bir insanımdır da ama nedense, beni yeterince anlayamayacakları hissine kapıldım. Ve sürekli olarak gülüşen, fazlasıyla Pollayannacı duruşları bu fikrimi destekliyordu kendi içimde.
Tam uzaklaşacakken, görevli bana bir şey sordu, anlamamazlıktan gelip geçiştirmeye çalıştım onu. Amaçsızca geziniyordum binanın içerisinde, gittikçe de artıyordu huzursuzluğum. Sonra bir anda nasıl olduysa, tam yanından geçtiğim kapıdan benim eski doktorum belirdi. Şaşkınlığıma engel olmaya çalışıyordum. Üzerinden seneler geçtiği için, 'belki tanıyamamışımdır, yanılıyorumdur' diye düşünüyordum ki aniden bir grup terapisinin orta yerinde buldum kendimi. Grup terapisi miydi yoksa seminer tarzı bir toplantı mı bilemiyorum tam olarak. İnsanlar koridorun orta yerine sandalyelerini çekmiş oturuyorlardı. Benden de oturmam istendi, karşı koyamadım. Doktorum adeta parlarcasına sevecen bir ifadeyle bir şeyler anlatıp duruyordu bizlere. Sanki o bir öğretmen ve biz de küçük birer ana okul öğrencisi gibiydik. Gözlerimi ondan bir türlü alamıyordum, fiziksel olarak son derece değişmiş ve sanki gençleşmişti de. 'Parlamak' tan başka bir sözcükle ifade edemiyorum tüm bunları.
Bulunduğum yerde bir fazlalıkmışçasına rahatsızlık duymaya başladım bir müddet sonra. Ancak doktorum ismimi söylüyordu sık sık konuşurken. Ve beni unutmamış olması, sanki bir mucize gibiydi. Orada bulunmaktan gerçekten mutluydum. Orada tam anlamıyla huzurluydum. Hatta bir ara yanımda oturan erkekten rahatsız olmama ve korkmama rağmen doktorumun varlığı bana güven veriyordu.
Ertesi sabah uyandığımda, moralim ne kadar bozuk da olsa bu rüya beni güçlendirdi. Şimdi bile düşündükçe, o kıpırtıyı hissedebiliyorum. Biliyorum, doktoruma geri dönebileceğim gün gelecek. Belki biraz zaman alacak ama zaten senelerdir uygun zaman için bekliyorum. Ve bir şeyi çok istersem onun er geç olacağını da çok iyi biliyorum. Artık rüyalarıma bile girdiğine göre, sanırım çok da uzak olmasa gerek o tarih.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder